Dag 4-5-6-7 Le Mas d'Agenais - Camping de l'Etang

Na de rustdag kwam ook aan het kanaal eindelijk een einde. Als afscheidscadeau gaf het me een lekke band. Ik had er toch aardiger voor moeten zijn. Het scheurtje was te groot voor de latex om het te maken, dus een prop erin, pompen en weer door.

Omdat er nog altijd niet al teveel campings in deze regio zijn, waarvan het dan ook nog maar de vraag is of het open is, had ik vanuit het B&B al een Airbnb in Courpiac geregeld. Mooi gebouw op een mooie plek, en inmiddels had ook het mooie weer zijn intrede gedaan. Een gebouw met “karakter”. Ik had alleen in al mijn onoplettendheid mijn fiets midden in wat snoeiafval van een rozenstruik gezet. Weer een lekke band. Ook dit lek wilde niet door de latex gedicht worden, dus weer een prop erin en het leek goed te gaan.

M’n fiets heeft me daarna keurig naar de camping in Chevanceaux gebracht. Een camping municipal met niet al te schoon sanitair. Het sanitair specifiek voor de camping was nog niet open, dus we moesten het doen met het openbare sanitair dat ook door de plaatselijke hangjeugd werd gebruikt. Desondanks was ik wel blij om weer te kamperen, want dat vind ik toch wel erg leuk. En de camping was verder heerlijk rustig, en het uitzicht fantastisch.

Na het kamperen kwamen er toch wel een paar baaldagen. Het was wel droog, maar grijs, veel was heuvelop waar ik nog even aan moest wennen, ik vond het maar stom zonder m’n vriend, en met dit aantal kilometers per dag red ik het nooit om naar huis te fietsen. Ik had al met al een erg pessimistische pet op. Terwijl hij zo geel is.

Ondertussen werd de route wel veel heuvelachtiger, en daarmee heb ik ook een stuk meer uitzicht dan langs het kanaal. Elke keer als ik bovenaan de heuvel ben word ik beloond met het uitzicht. Langs Bordeaux en Pomerol keek je eindeloos uit over de wijnvelden met verschillende chateaus, die inmiddels zijn vervangen voor andere landbouw of bosgebied. Soms fiets ik door natuurgebied, wat natuurlijk helemaal mooi is.

Minder mooi is dat niet al teveel later mijn band weer leeg is. Mijn banden zijn eigenlijk niet erg geschikt voor een fietstocht als deze, maar meer voor leuke gravelrondjes op de Veluwe. Ik ga op zoek naar nieuwe die beter bestand zijn tegen lekrijden. Bij 3 fietsenwinkels vind ik alleen maar banden met een vergelijkbare lekbestendigheid, waar ik natuurlijk niets mee opschiet. Ik koop nieuwe latex om in m’n band te gieten en trakteer mezelf op een vegetarische burger met patatjes. Hoe ik m’n burger gebakken wil? Hij is vegetarisch, dus gewoon, nou ja, gaar. Ja, maar hoe wil je ’m gebakken hebben? De Fransen spreken “veggie” blijkbaar uit met een stemhebbende “k”, dus echt als “veggie” in plaats van wij met “vedjie”. Het duurde even voordat dat duidelijk was. Het was toch wel handig geweest als ik beter had opgelet bij Frans op de middelbare school, of als ik voor deze reis wat meer Frans had geleerd. Mensen kunnen tegen me praten wat ze willen, ik versta er over het algemeen helemaal niets van. Ik weet inmiddels wel het Franse woord voor remblokjes en kan om grotere biertjes vragen.

Nadat ik de nieuwe latex in mijn band heb gegoten komt het er door de wangen van mijn band weer uit. Dat wekt geen vertrouwen. Met grote twijfel toch maar weer richting de vierde fietsenwinkel, maar ook daar hebben ze geen banden waar ik iets mee opschiet. De band blijft inmiddels wel op druk, dus ik gok het er maar weer op.

Qua route liet de beperkte voorbereiding toch wel wat te wensen over. Ik kreeg de GPX van de Eurovélo 3 niet in een formaat downloaden dat Komoot snapte, dus had het zelf ongeveer in elkaar geklikt en dacht dat het redelijk overeen kwam. Dat blijkt toch een beetje tegen te vallen. De route wijkt vaak af van de Eurovélo, en dat maakt het niet per se altijd leuker. Soms is de Eurovélo ook een beetje onzinnig, maar vandaag was ik eigenwijs, negeerde ik de route van Komoot en volgde de Eurovélo. Dit was echt zo’n leuk stukje om te fietsen, wat ik anders had gemist.

De route van Komoot gaat soms onnodig over vrij grote wegen, en ik verdenk Komoot er ook wel van geen rekening te houden met hoogtemeters. Ik probeer nu wel wat meer de Eurovélo te volgen, maar raak regelmatig de route kwijt. Nu is de route van Komoot nog altijd beter dan waar Garmin me mee opzadelt als ik vraag om me naar de camping te leiden. Ik kom er wel, maar dan wel via de allerstomste route met zoveel mogelijk auto’s en kruispunten die je kunt bedenken. Het zal wel het kortst zijn.

Vandaag schoot het ook allemaal niet zo op. Het was vannacht nog best fris, dus het duurde even voordat ik m’n slaapzak uit was. Ik ben eerst nog verkeerd gefietst om uiteindelijk nog wel - voor niets - bij fietsenmaker 4 uitgekomen, dus ondanks de 60 fietskilometers heb ik nog wel een flinke weg te gaan. De camping is dan weer heel leuk. Er zijn nog niet zoveel gasten - want het seizoen is nog niet begonnen - maar de stamgasten zitten allemaal op het terras, en dat is best heel leuk. Mijn plek is fantastisch. Het had nog wat fantastischer gekund, met een mooiere plek plek wat dichter bij het water, maar ik denk dat ik dan morgen fantastisch veel muggenbulten had gehad. Dit soort campings wil ik graag vaker tegenkomen.

De balans na 7 dagen fietsen + 1 rustdag:

• leuk: kamperen, geen asfalt, mensen ontmoeten, uitzicht, mooi weer
• minder leuk: kanalen, asfalt
• stom: lekke band, op een industrieterrein zoeken naar een nieuwe band